उषा रिसॉर्ट निसर्गाच्या सान्निध्यात वीकेंड ते वेडिंग

आजच्या या रिसॉर्टचा प्रवास मात्र साधारण 16 वर्षांपूर्वी सुरू झाला होता आणि त्याही आधी त्याचं बीज रुजलं होतं. एका उद्यमशील मराठी महिलेने तिच्या स्वप्नांना दिलेला आकार म्हणजे हे उषा रिसॉर्ट असं म्हणता येईल. या उद्योजिकेचं नाव आहे माया अरविंद फाटक. खरं तर एक साधी गृहिणी. सासर-माहेर दोन्हीकडच्या घरात सर्व नोकरदार मंडळी. त्यामुळे उद्योगाचा कोणताच वारसा नाही. होती ती व्यवसाय करण्याची आवड आणि त्यासाठी जोखीम उचलण्याची क्षमता. त्याबरोबर आणखी एक गोष्ट होती, ती म्हणजे विविध प्रकारचे खाद्यपदार्थ बनवण्याची आणि ते खाऊ घालण्याची आवड. 1990 ते 1996पर्यंत माया फाटक यांचं कुटुंब डोंबिवलीत वास्तव्यास होतं. त्या दरम्यान त्यांनी वेगवेगळ्या प्रकारच्या छोट्या उद्योगांचा अनुभव घेतला. पण स्वप्न होतं ते हॉटेल व्यवसायात उतरायचं.

 

 

1996ला त्यांनी डोंबिवलीत ‘क्रिस्प कॉर्नर’ नावाचं छोटं हॉटेल भागीदारीत सुरू केलं होतं. पण नंतर त्या त्यातून बाहेर पडल्या. 2000मध्ये मनोर गावात हॉटेलच्या जागेसाठी त्यांनी एक टेंडर भरलं होतं, ते मंजूर झालं. मुंबई-अहमदाबाद रोडवर असलेलं मनोर नकाशात कुठे आहे हेदेखील त्यांना माहीत नव्हतं. तिथे राज्य सरकारचे चार रूम्स आणि रेस्टॉरंट असलेलं मॉटेल होतं. 8 एकरची जागा होती. 2000 ते 2006पर्यंत त्यांनी त्या जागी व्यवसाय केला. त्यातून संपर्क वाढून ग्राहकवर्ग तयार झाला. ती जागा हायवेला लागून असली तरी तिथे लोडशेडिंगची समस्या होती. तसंच खडकाळ भाग असल्याने बोअर लागत नव्हती. हॉटेल चालवायचं तर पाणी ही मुख्य गरज असते. टँकरच्या पाण्यावर त्यांनी हॉटेल चालवलं. अशा अनेक समस्यांमुळे त्या वेगळ्या जागेच्या शोधात होत्या. आता जिथे रिसॉर्ट आहे, ती जागा त्यांना 2006मध्ये मिळाली. डॉ. नानिवडेकर यांची ती प्रॉपर्टी होती आणि त्या जागी हॉटेलच होतं. या जागेला बीच फ्रंट नव्हता, त्यामुळे ग्राहकांना आकर्षित करण्यासाठी वेगळ्या पर्यायांचा विचार करावा लागला. ही जागा दुर्गम भागात होती आणि त्या वेळी पालघरमध्ये फारसा विकास झाला नव्हता. पण माया फाटक यांना दूरदृष्टी होती की या भागात पुढच्या काळात विकास होणार आहे. त्यांनी कर्ज काढून जागा घेतली. त्या वेळी केवळ चार रूम्स आणि डॉरमिटरी होती. आज तिथे 38 रूम्स आहेत, मोठा बँक्वेट हॉल आहे. पुढची पंधरा वर्षं त्यांनी या रिसॉर्टचा ग्राहकवर्ग तयार केला, वाढवला आणि जपलाही. ग्राहकांच्या गरजेनुसार बदल करण्याबाबत, आधुनिकता आणण्याबाबत त्यांनी व्यावसायिक भूमिका घेतली.

विक्रम यांनी इंजीनिअरिंगमधून पदवी शिक्षण घेतलं. आईच्या हातून व्यवसायाचे प्रत्यक्ष धडे घेतले असले, तरी औपचारिक शिक्षणासाठी त्यांनी एमबीए केलं. एलअँडटी व केपीएमजी अशा कंपन्यांमध्ये त्यांनी नोकरी केली, पण कल व्यवसायाकडे होता. खादी आणि व्हिलेज इंडस्ट्री कमिशनचं सौरविषयक प्रशिक्षण घेतल्यानंतर त्यांनी हे प्रशिक्षण देणार्‍या श्रीकांती निलंगे यांच्याबरोबर काम सुरू केलं. सोलापूरमध्ये सौर प्रकल्प उभारण्याचं काम त्यांच्याकडे होतं. त्या कामासाठी विक्रम यांना तिथे पाठवण्यात आलं होतं. अशाच अनुभवातून त्यांनी स्वत:ची सोलार एनर्जीमधील फर्म सुरू केली. रिसॉर्टमधून लोकसंपर्क वाढलेला होताच. त्याचा उपयोग या व्यवसायातही झाला. अशाच एका संपर्कातून मनोरला पहिलं काम मिळालं. आतापर्यंत महाराष्ट्रभरात त्यांंनी 72 सौर इन्स्टॉलेशन्स केली आहेत. चंद्रपूर-वरोरा, उरण, सिंदखेड राजा आदी भागांतही त्यांनी काम केलं होतं. हा व्यवसाय सुरू असतानाच रिसॉर्टमध्ये नवे बदल करण्याचं आव्हानही त्यांनी तितक्याच ताकदीने पेललं.

 

नोव्हेंबरमध्ये सुरू केलेलं दुसर्‍या टप्प्याचं काम मार्चमध्ये पूर्ण झालं. ते इतक्या लवकर झालं नसतं, पण जानेवारीमध्ये एक मारवाडी ग्राहक आले. त्यांना एप्रिलमध्ये लग्नासाठी 38 रूम्स हव्या होत्या. एवढ्या कमी कालावधीत 38 रूम्स आणि अन्य सोयीसुविधा उभारण्याचं आव्हान आम्ही स्वीकारलं. सर्व पुरवठादार, कंत्राटदार, कामगार यांना विश्वासात घेतलं. त्यांच्या मदतीने दिवसरात्र काम करून 38 रूम्स वेळेत तयार करून दिल्या. त्यामुळे ग्राहकही खूश झाले. एवढा मोठा सोहळा आमच्याकडे पहिल्यांदाच पार पडला. त्यातून आमचा आत्मविश्वासही वाढला.”

 

 

अन्य एका लग्नसोहळ्याबाबतचा विलक्षण अनुभव विक्रम यांनी सांगितला. संघपरिवारातील मंडळींना असे अनुभव नवीन नसतील, परंतु अन्य लोकांना नक्कीच यातून काहीतरी शिकता येईल.

 

“संघाचे पालघर तालुक्याचे विभाग कार्यवाह रवींद्र रहाळकर यांच्या मुलीचं लग्न मे महिन्यात उषा रिसॉर्टमध्ये होतं. 250 ते 300 लोक या लग्नासाठी राहायला होते. लग्नाच्या व्यवस्थापनात रवींद्र रहाळकर यांचे सर्व सहकारी स्वयंसेवक स्वखुशीने सहभागी झाले होते. मी स्वत:ही संघस्वयंसेवक असल्याने त्यात माझाही आत्मीय सहभाग होता. संघशाखेत जी शिस्त अनुभवायला मिळते, तशी शिस्त त्या पूर्ण सोहळ्यात अनुभवायला मिळाली. पहिलं तर लग्नाचा मुहूर्त बरोबर गाठला गेला, जे अलीकडे फार क्वचित होतं. दुसरं म्हणजे आमच्याकडच्या पार्किंगमध्ये 150 ते 200 गाड्या व्यवस्थित बसतात. पण आपल्याकडे गाड्या लावण्याची बेशिस्त पद्धत असल्यामुळे सहसा तसं होत नसे. रहाळकरांच्या लग्नसमारंभात मात्र वेगळीच परिस्थिती होती. स्वयंसेवकच व्यवस्थेला असल्याने पार्किंगची सोय उत्तमरित्या पार पडली. एरव्ही ग्राहक स्वच्छतेच्या बाबतीत, प्रॉपर्टी हाताळण्याच्या बाबतीत फार जबाबदार नसतात. पण या लग्नात मात्र स्वच्छतेचं आणि शिस्तीचं दर्शन झालं. दहा वाजताच डीजे बंद झाला. चेकआउट टायमिंगच्या तासभर आधीच चेकआउट करण्यात आलं. आमच्या सर्व स्टाफलाही या अनुभवातून काही गोष्टी शिकता आल्या.”

विक्रम सांगतात, “आमच्याकडे काही लेखक येऊन 7-8 दिवस राहतात. आमच्याकडे तळं आणि त्याला लागून पर्णकुटी आहे. त्यात राहून आपलं लेखनकाम करायला त्यांना आवडतं. गाण्यांचे व्हिडिओ किंवा मालिका/चित्रपट यांचं चित्रीकरणही येथे होतं. या परिसरात अनेक आध्यात्मिक आश्रम आहेत. त्यांचे अनुयायीही निवासासाठी येतात.

 

 

 

 

येणारे ग्राहकही शांतताप्रिय असतात. काही ज्येष्ठ नागरिकांचे गट किंवा काही कौटुंबिक सहली उषा रिसॉर्टमध्ये येतात. आई असतानाची एक आठवण आहे. त्या वेळी असाच एक ग्रूप आला होता. रात्रीच्या वेळी दिवे गेले होते. काही ज्येष्ठ नागरिक आईबरोबर गप्पा मारत बसले होते. ते म्हणाले, “काही जनरेटर वगैरे सुरू करू नका. दिवसभर तो मोबाइल, गाणी सुरूच असतं. अशी शांतता शहरात अनुभवता येते का? मुलांना जरा इथलं चांदण्यांनी भरलेलं आकाश शांतपणे अनुभवू द्या.”

 

 

 

शहरातील धावपळीतून, दगदगीतून दमल्या-भागल्या जिवांसाठी निसर्गाच्या, शांततेच्या कुशीत शिरून निवांतपणा अनुभवणं हे स्वप्नवतच वाटतं. पण उषा रिसॉर्टसारखा एखादा पर्याय नक्कीच हे स्वप्न सत्यात उतरवू शकतो.